تبیین ظرفیت‌های گر‌دشگری برای توسعة مناطق روستایی استان چهار‌محال ‌‌و ‌‌بختیاری

طرح مسئله: توسعة روستایی، فرایندی همه‌جانبه، پیوسته، موزون، درون‌زا، فراگیر، تحول‌آفرین، باورآفرین، رشددهنده و متکی بر مشارکت و خودباوری روستاییان است. در چهارچوب این پدیده، ظرفیت‌ها و توانایی‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جوامع بر پایة رفع نیازهای اساسی مادی و معنوی و کنترل مؤثر نیروهای شکل‌دهندة نظام سکونت محلی و توسعة سرمایة انسانی با بهره‌گیری از فرصت‌های درونی در روستا رشد و تعالی می‌یابد. هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر، تبیین ظرفیت‌های گردشگری برای توسعة مناطق روستایی استان چهارمحال و بختیاری است. روشپژوهش: جامعة آماری پژوهش، کارشناسان خبرة میراث فرهنگی و گردشگری و سایر کارشناسان خبرة گردشگری و متولیان واحدهای گردشگری در استان چهارمحال و بختیاری است. روش نمونه‌گیری، تمام‌شماری است و داده‌ها با بهره‌گیری از پرسش‌نامة پژوهشگرساخته در سال جاری گرد‌آوری و در تحلیل داده‌ها از روش دلفی[1] و سوآت[2] و برای رتبه‌بندی روستاها از تکنیک تاپسیس[3] استفاده شده است. نتایج: نتایج پژوهش نشان می‌دهد مهم‌ترین ظرفیت‌های گردشگری در روستاهای مطالعه‌شده، مناطق بکر طبیعی، آب‌وهوای مطبوع و به‌ویژه جذابیت‌های زندگی بکر عشایری و مهم‌ترین ضعف صنعت گردشگری در این مناطق، نبود برنامه‌ریزی، کمبود امکانات اقامتی و بهداشتی و ضعف فرهنگ گردشگری است. در این میان، روستاهای سرآقاسید، شیخ علی‌خان، دیمه، آورگان و آتشگاه به ترتیب قابلیت بیشتری دارند و لازم است در اولویت برنامه‌های گردشگری قرار گیرند. نوآوری: استفاده از روش‌ها و تکنیک‌های علمی تبیین ظرفیت‌های گردشگری استان چهارمحال و بختیاری، نوآوری این پژوهش است؛ همچنین ظرفیت‌های گردشگری جامعة آماری مدنظر تاکنون در این سطح بررسی نشده است [1] Delphi [2] SWOT [3] TOPSIS